Een ruige wind waait door de prairie, stof dwarrelt op - maar het zijn niet alleen revolverhelden die hier rondhangen. Op Dino-pad van Lege aanwijzer en Menselijke Qube Games kruisen de paden van premiejagers, vogelvrij verklaarden en... dinosaurussen elkaar. Klinkt dat als een koortsdroom? Maar het is een verdomd uitdagende survivalroguelike waarin elke stap je laatste kan zijn.
Steun SPIELECHECK op Patreon - De hele website is afhankelijk van jouw steun.
Wat op het eerste gezicht lijkt op een bizarre mix van Red Dead Redemption en Jurassic Park blijkt een ongewoon slim ontworpen Genre mix. In een wereld waar de evolutie op een tweesprong is beland, vecht je je een weg door dodelijke biomes, knutsel je om te overleven en ga je wanhopig op zoek naar je ontvoerde zus. Raptors op de loer in het kreupelhout en de volgende zandstorm is al in aantocht.
De wilderniswet in Dino-pad
Spelers beginnen met één doel: overleven. En niet in zomaar een wildernis, maar in een versie van het Wilde Westen die niemand vergeeft. Elk gebied - of het nu de verzengende woestijn, het vervloekte moeras of de ijzige bergrug is - stelt zijn eigen eisen aan tactieken en uitrusting. De regel is: als je stopt, sterf je. En wie niet plant, wordt opgegeten.
De biomes zijn niet alleen prachtig om te zien, maar zitten ook vol variaties: Sub-biomen, verborgen paden, willekeurige vijanden en omgevingsgevaren zorgen voor echte roguelike flair. Elke route, elke loop is anders - niet in de laatste plaats omdat spelers constant moeten afwegen tussen "snel verder gaan" en "nog meer grondstoffen plunderen". En deze beslissingen kosten tijd. Tijd. Zenuwen. Levens.
Het kamp als laatste bastion - improviseren, uitbreiden, overleven
Wat elders een basis wordt genoemd, is hier een rollend bolwerk: het mobiele kamp. Te midden van het onvoorspelbare landschap is het de enige veilige schuilplaats - als je het goed gebruikt. Met werkbanken, opbergkisten en handige upgrades wordt de rollende berg beschutting een vitaal overlevingscentrum. Vesting op wielen.
Het slimme crafting-systeem dwingt je om vooruit te plannen. Grondstoffen zijn schaars en wie te vroeg water verspilt of een hamer gebruikt, krijgt daar later spijt van. Het hoogtepunt: zelfs het magazijn kan alleen worden uitgebreid als er genoeg materiaal is - wat weer nieuwe risico's met zich meebrengt bij het scharrelen. Alles grijpt in elkaar, alles kost iets. Soms is het hout. Soms is het bloed.
Gewapendragende reptielen en wraakzuchtige bandieten - welkom in de hel
In het hart van Dino-pad ligt zijn Gevechtssysteem. In plaats van pure schietactie ervaren spelers tactische gevechten op afstand met toenemende intensiteit. Pistolen, geweren, werpwapens - alles moet zorgvuldig worden gebruikt. En als je bountylevel hoger wordt, gaat het er heftig aan toe: sterkere tegenstanders, frequentere aanvallen, weinig pauzes om op adem te komen.
De dynamiek van de vijanden is bijzonder vermakelijk. Soms haasten velociraptors zich door het hoge gras, soms lokt een outlaw je in een hinderlaag met een gebeten biefstuk. Of er is een bliksemschicht omdat er een gek met dondergodslucht opduikt. Ja, Dino-pad neemt zichzelf gelukkig niet altijd al te serieus. Want tussen de strijd om te overleven en de zwarte humor zit een subtiele flits van zelfironie.
Improvisatie of exitus - het ware hart van de roguelike
Het spel beloont slim denken en bestraft routine. Als je grondstoffen hamstert, kun je langer overleven - als je ze verkeerd gebruikt, zul je het zwaar te verduren krijgen. Je moet niet alleen je uitrusting beheren, maar ook je honger, dorst, temperatuur en algemene conditie. En zoals bij alle goede overlevingsspellen: eerst denk je aan hout, dan aan water - en prompt vergeet je dat de Zon brandt genadeloos af.
Het gebrek aan progressie kan voor sommigen een punt van kritiek zijn, maar het past perfect bij de genadeloze aard van het spel. Elke run staat op zichzelf, maar naarmate je meer ervaring opdoet, komt er een bepaalde routine in het spel. Wie het beest temt, wordt beloond met een flow die schommelt tussen verzameldrang, adrenalinestoten en Nachtmerrie pendelt. En dat is verslavend.
Zand in de versnellingsbak, roofvogels in de achteruitkijkspiegel - wat Dino-pad maakt het zo speciaal
De mix van westerse esthetiek, overdreven survival en slim roguelike-ontwerp is zo uniek dat het meteen opvalt. Visueel vertrouwt het spel op coherent cartoongeweld, maar met een goed doordachte stijl. De soundscape kraakt, rammelt en knalt - en versterkt het gevoel dat de natuur hier niet je vriend is.
Vooral het vermelden waard: de controllerbediening. Deze is nauwkeurig, intuïtief en duidelijk superieur aan het toetsenbord. De besturing voelt vloeiend aan, ook al wordt het af en toe hectisch in het tumult. Maar dat is precies wat bij het spel past. Het is onvoorspelbaar, uitdagend en soms eenvoudig absurd - in de beste zin van het woord.
